Geslaagde studiemiddag 'Een relationeel perspectief op trauma'
Hoe kan onze maatschappij een schuilplaats zijn voor mensen die trauma meemaken of om een andere reden in een kwetsbare periode van hun leven zijn? Daar ging de studiemiddag van de Wetenschapsadviescommissie over op 11 oktober jl. die werd gehouden naar aanleiding van het boek ‘Mag ik bij jou’ van Elisa van Ee.
Door Foke van Bentum
De lezingen van Elisa van Ee, Wendy Boezer en Fons de Wolff vormden een mooie combinatie van wetenschap, praktijk en persoonlijke ervaringen. De NVRG organiseerde deze studiemiddag samen met Hogeschool Viaa. Studenten van de master Systemisch werken met jeugd, een hbo-master die toegang biedt tot het opleidingstraject tot systeemtherapeut, mochten kosteloos meedoen. Daarnaast bezochten bijna 70 NVRG-leden en ca. 25 externe deelnemers deze studiemiddag.
De deelnemers kregen waardevolle inzichten over de kracht van relaties in het herstel van trauma van Elisa van Ee, bijzonder hoogleraar psychotraumatologie in ontwikkelingsperspectief aan Radboud University
Wᥱᥒdყ Boᥱzᥱr, systeemtherapeut en Fons de Wolff, ervaringswerker bij het Psychotraumacentrum Zuid-Nederland. Zij brachten wetenschappelijke, praktische en persoonlijke bijdragen over hoe we herstel kunnen ondersteunen vanuit een relationeel perspectief.
Elisa van Ee
Een middag vol inspiratie, inzichten en krachtige verhalen voor systeemtherapeuten (in opleiding), systeemtherapeutisch werkers (in opleiding) en studenten van de master Systemisch werken met jeugd. Elisa van Ee liet zien hoe een traumatische ervaring invloed heeft op het individu (sociale affecten, sociale cognitie, PTSS), de nabije relaties en op de cultuur en de maatschappij. Een traumatische ervaring raakt je geliefden en relaties, terwijl je die tegelijkertijd ook heel hard nodig hebt. Er is dus een invloed over en weer op deze niveaus van individu, directe relaties en de maatschappij.
In het World café dachten we in groepjes aan een tafeltje terug aan een keer dat we het moeilijk hadden. Wie was toen een belangrijke bron van steun en wat deed die ander dat een verschil maakte? Terwijl één iemand stamgast was en aan het tafeltje bleef zitten, wisselden de andere cafégasten van plek en kwamen er nieuwe vragen bij: Als we nadenken over een gemeenschap die een schuilplaats is voor mensen met trauma’s: wat kun jij als mens en als professional doen om een verschil te maken?
We kregen inzicht in hoe je kunt aansluiten bij een cliënt met een traumatische ervaring en welke (combinatie van) interventies helpend zijn op verschillende dimensies: individueel niveau (trauma werk), op het niveau van naaste relaties (hechtingswerk) en op het gebied van de gemeenschap (community work). Ook leerden we hoe belangrijk het is om voor jezelf als hulpverlener voldoende reflectie in te bouwen, zodat je zoveel mogelijk je oordelen los kunt laten. Niet in alle gevallen kunnen hulpverleners de juiste hulp bieden. Hoe houden we dit systeem als maatschappij in stand en wat is er nodig om dit te doorbreken? Zodat mensen zich veilig voelen om hun verhaal te delen en in beweging te komen?
De studiemiddag werd afgesloten met een forum waarbij de deelnemers vragen konden stellen aan de drie sprekers. Het was fijn om te zien hoe zij ook hier vanuit hun eigen expertise samenwerkten om te laten zien hoe de maatschappij een schuilplaats kan zijn voor mensen met trauma’s.
Enkele reacties:
‘Wat een inspirerende studiemiddag over het relationeel perspectief op het herstel van trauma!’
‘Prachtig en ze actueel onderwerp. Relevant en fijn dat het relationele bij een veelal als individueel beschreven en behandelde moeilijkheid zo duidelijk beschreven en gepresenteerd wordt. Geen polarisatie tussen individueel of systemische visie, maar prima naar elkaar en aanvullend op elkaar. Beide zijn van waarde, waarbij we goed moeten nadenken over wat wanneer. Ik word hier blij van!’
‘Fijne sfeer, heel toegankelijk en van een goed niveau’.
‘Met name heb ik mooie inzichten opgedaan in de verbindingen en verhoudingen tussen trauma en gehechtheidsrelaties’.